Geen ontkomen aan…

Het is halverwege de week als ik het voel opkomen. Het kan ook niet anders met een zieke man thuis en een zieke collega tegenover mij. Ik geef er niet aan toe. Ik kan niet en ik wil het niet. Het is mij zo eerder gelukt om er niet door getroffen te worden. Dus gewapend met paracetamol, keelsnoepjes en andere allerhande middeltjes vertrek ik naar het werk. Daar bestaat mijn werkdag uit veel warme thee en de hoop op zo min mogelijk telefonische geneuzel en gepraat met collega’s. Dat laatste is overigens niet zo heel moeilijk. We zijn op dit moment hartstikke onderbezet door een aantal langdurig zieke en een vakantieganger die deze week voor een maand vertrokken is naar de zon. Ik mocht helaas niet met haar mee. 

Ik kom de dag redelijk door. De tweede dag is echter een ander verhaal. Met een kop vol snot, een strot als schuurpapier en het gevoel dat het buiten -15 is terwijl het zweet op mijn voorhoofd staat verschijn ik op het werk. Ik ben zoals zo vaak de eerste zodat ik in alle rust kan opstarten. Ondanks de kou gooi ik toch de ramen open. Frisse lucht is het enige waar ik aan kan denken. Wanneer de collega’s binnen druppelen moet het raam dicht, want te koud! Dus het raam gaat dicht en ik stik een langzame dood achter mijn bureau. Die dag drink ik liters thee en spray mezelf gek met neusspray die totaal niet werkt. Aan het einde van de dag ben ik zo gesloopt dat ik trillend naar huis vertrek. Eerst langs de apotheek voor de nodige KNO-medicatie. 

Na het eten sleep ik mijzelf voort naar knollenland. Het is mijn voerbeurt en er staan 8 uitgehongerde paarden naar mij te kijken alsof ze weken niks te vreten hebben gehad. Terwijl niet eens alle hooiruiven leeg zijn. Ik ben buitenadem als alles gevuld is. Om daarna met knikkende knieën stront te scheppen. Zo klinkt het hebben van een paard een heel stuk minder romantisch he?! Hoewel er lucht in overvloed is lijkt het wel of ik niet voldoende zuurstof binnen krijg. Het arme paard is in de veronderstelling dat we ook nog een grasje gaan pikken maar ik heb er letterlijk de kracht niet meer voor. 

Ik voel mij koortsig als ik onder de douche sta. Oh en zielig, dat ook!! Met een aspro en nieuwe neusspray duik ik m’n bed in. Maar van slapen lijkt het niet te komen. Ook nu voelt het alsof ik zuurstof te kort kom. Ik gooi de balkondeur open en trek een extra deken over mij heen. De koude lucht die over mijn gezicht strijkt wiegt mij, een paar uur later, dan eindelijk in slaap.

Veel te vroeg gaat de wekker en daarmee ben ik plots weer in het land der grieperige mensen. Al klappertandend druk ik op snooze. Na drie keer snoozen moet ik er toch echt uit. Maar het lukt niet. Ogen, neus en oren zitten dicht. Ik heb nagenoeg geen stem en ik tril over heel mijn lichaam. Met tegenzin bel ik mijn baas, die dit echt niet tof vind maar hiervan niets laat blijken. Hij neemt de honneurs voorlopig waar. Zelf duik ik mijn bed weer in. Nu eerst maar eens even flink uitzieken… 

 

 

 

*🤧🤒*

15 gedachtes over “Geen ontkomen aan…

  1. Soms heb je het niet voor het zeggen, en waar je dan zeker niet op zit te wachten is een griep, maar het is zoals het is …. je moet je overgeven .. grrr
    colega’s terleurstellen … baas die even een treklip trekt jij hebt nu net de pech om zo voor de feestdagen ziek te worden.. ook voor jou geen pretje… óh óh er staat nog zoveel in je agenda …pfffff… éh éh …. ik weet dat je met hart en ziel niemand wil teleurstellen en liever naar je werk gaat .. maar ook jij moet een beetje aan je gezondheid denken.. dus ziek maar goed uit .. veel vitamine C
    En zorg dat je lekker in je vel de kerstdagen in kan gaan!!
    Wens je veel beterschap😘

  2. Oh, ik kan me dit helemaal voorstellen! Soms voel je het onheil inderdaad al naderen… Maar mijn ervaring is ook dat je het meestal niet kunt tegenhouden. Beterschap gewenst!

  3. Je mist al 2 mensen en dan neemt je baas de honneurs pas waar, lekker dan. Mag ik een tip geven? Neusspray is niet zo heel gezond, alleen gebruiken als je hoofdpijn krijgt van je dichte neus. Drink thee met kaneel, honing en citroen en daarnaast veel water. Het duurt een week als je jezelf in acht neemt, langer als je eigenwijs bent;) Sterkte, beterschap en Netflix;)

  4. Jeetje wat vervelend. Ik ken het gevoel, altijd maar door willen gaan, maar soms moet je ook gewoon even rusten! Beterschap!

  5. Ik wilde zeggen dat het geen fijne tijd is om ziek te zijn maar toen bedacht ik dat het nooit een fijne tijd is om ziek te zijn. Het beste geef je eraan toe, lekker uitrusten. Beterschap!

Reacties zijn gesloten.